آفت های پژوهشی

کهنه‌گرایی، جموداندیشی، تنگ‌مایگی علمی و ظهور طبقه کارمندان پژوهش که به پسند خاطر سفارش دهندگان رسمی، داده‌ها تحلیل می‌کنند و به تعبیری نظربافی و سندسازی می‌کنند، از جملۀ این نگرانی هاست.
تکرارهای ناسودمند، پرگویی‌های بی‌فایده و ظاهرآرایی‌های بی‌محتوا و رونویسی‌های بی‌ماخذ دغدغه‌ای است که آرزومندان رسیدن به یک منزلگاه نو و درخور جامعۀ ایرانی در عرصه علم و دانش و معنویت را می آزارد.